Άχανές με Νές

Μεσάνυχτα Δευτέρας

οι ελπίδες μου κενές

στο στόμα ένα τσιγάρο

παρέα μου ένας Νές.

Χάθηκε κι πανσέληνος

έχει έκλειψη σελήνης

κι έλαμψε στα σκοτεινά

το είδωλο εκείνης.

Σιγοβράζει η ψυχή μου

σαν ηφαίστειου καλντέρα

λιγάκι πρίν να εκραγεί

και γίνει η νύχτα μέρα.

Ό,τι αγνοεί το βλέμμα

το κερδίζει το Αχανές,

έτσι ταξίδεψα και γω

σε χαράδρες έρζιανές...

Και έφτασα στο τέρμα

ούτε βήμα παραπέρα

και δώ τα βρήκα έρμα

στου χάους τη ριβιέρα...

Μήτss.