Στα Μάταλα.

Στα Μάταλα στις Κρήτης τις σπηλιές

των Χίπιδων που ήταν οι φωλιές

Της θάλασσας ο αχός και το σκοτάδι

θάβουν τη λύπη βαθειά στον Άδη.

Με τις σαγήνης τις μονοκονδυλιές

της λύρας ο αρμός στο αυτί ένα χάδι

Παρέα τους μαζί οι δροσοσταλιές

αποκοιμίζουν τα μεράκια κάθε βράδι.

Στα Μάταλα σαν κρόταλα Βυζαντινά

το κύμα σκάει στα βότσαλα θρηνά

Με ξετινάζει της ψυχής το παραγάδι

και αισθάνομαι πολύτιμο πετράδι.

Μήτ

Κρόταλα.

https://youtu.be/wR5b1X5KYT4

 

 

  Μαύρα Χάλια

Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
ξέρω καλά που το πηγαίνει
σε μια απ τις τέσσερις εποχές
Άνοιξη θέρος χιόνια βροχές.

Μ' αυτός δεν το καταλαβαίνει
στην Ζωή μου τι συμβαίνει
αν έχω λύπη χαρά η παιδεμό
κοντά να πέσω στο γκρεμό.

Μήνας βγαίνει άλλος μπαίνει
όμως η φτώχεια εκεί επιμένει
είναι σχεδόν όλη η οικουμένη
με χρέη χειροπόδαρα δεμένη.

Σε όποια κατεύθυνση κοιτάξω
και σ όποια γειτονιά αν ψάξω
άνθρωποι με σκυφτά κεφάλια
μια κοινωνία σε μαύρα χαλιά.

Μήτ

 💛🍁🧡 Κιτρινοπορτοκαλί 💛🍁🧡

Ακόμα λιγάκι απο το Φθινόπωρο
π' όλοι εύχονται νά ναι εύπορο
πρίν τον χειμώνα τον ανυπόφορο
ντυμένο στο κιτρινοπορτοκαλί
το φορεμά που τρελά με προκαλεί.
🦋🍄🍁
Να μου θυμίζει καλοκαιράκι άπορο
εποχή π' αμείβει τον λαδέμπορο
αλλά και τον θυμόσοφο ξυλέμπορο
και λέω ν' άναψω ένα Μάλμπορο
πρίν ανέβω να βάψω τ' άλμπουρο
🦋🍄🍁

Μήτ🆘

Photo: Carbon Country, Utah.

  Θέρος.

Θέρος που σε θερίζει ο έρ(ω)ς

πού 'ναι αλήτης βέρος

όπως το είπε και ο Μολιέρος.

Δεν σιγοκαίει όπως τα πούρα

μεγάλη είναι καψούρα.

και το μυαλό γυρνά σα σβούρα.

Κάργα την τρέλα μου θυμίζει

λίβας που σε καψαλίζει..

και τη μαστούρα που ζαλίζει.

Μα ήλθε το υγρό Φθινόπωρο

απ το Λιβυκό στο Βόσπορο

για έρωτες με περονόσπορο.

Αφού όλοι λήξαν στ' ακρογιάλι

περιμένοντας τον θέρο πάλι

κι η καρδιά σα χορδή να πάλλει.

Μήτ

𝛑𝛊𝛒ά𝛎𝛘𝛂ς 𝛘ώ𝛒𝛂.

Πρώτα πρώτα κατ' αρχάς

στην χώρα των πιράνχας

«τα πάντα όλα» τ' αψηφάς

και τα μούτρα σου θα φάς

γι αυτό θα κράξω το αΐ χάς.

Αυτοί χαβάς και συ χαλβάς

και ευθύνεσαι γιατί ψηφάς

τύπους που ενώ εσύ ψοφάς

και μύρια δυό κακά τραβάς

ενώ είν' άδειος ο ντορβάς..

Και ούτε νοιάζεσαι για μάς

μ' επιλογές σου της Χαλιμάς.

𝝡ή𝞃

  Χαλασιά μου.

Στο πικ-άπ παίζει το χαλασιά μου

και ζώ την χειρότερη φλασιά μου...

κ' ανάβω άλλο ένα, εδώ στα ξένα

άλλο ένα σέρτικο απ' τα κομμένα

για να ξεχάσω όλα τα περασμένα.

Λάθος λεν περασμένα ξεχασμένα

κρίκοι σε καδένα γυρνάνε ένα ένα

στο λαιμό μου λάσο σφιχτά δεμένα,

ήσουνα η χάντρα η θαλασσιά μου

και έγινες η μαύρη η φορεσιά μου.

Λάθος λένε περασμένα ξεχασμένα,

Όσα έζησα στον νού σεσημασμένα

βαθιά στην καρδιά μου χαραγμένα,

και ψάχνω να βρώ στα κρασιά μου

εκείνο της λησμονιάς χαλασιά μου.

Μήτσος

Μαρία Γκούβα - Χαλασιά μου & Ξεχωρίσματα.

https://youtu.be/wtcjnbESfh4

 

Χρυσού Ήλεκτρολύτης

Οι παρορμήσεις σ' έκαναν τρελό

και τα πάθη σου αλήτη

και γώ που' σ' είχα για άγγελο

πολύ άργα ανακάλυψα

τον θήτη λωποδύτη.

Ήσουν το παιδί με το χαμόγελο

και μια έλξη από μαγνήτη

γι΄αυτό σε' είχα αρχάγγελο

της καρδιάς μου ισοβίτη

μα σύ μού καψες το σπίτι.

Κι από φίλος εραστής πατέρας

με την στόφα Ανατολίτη

το χρυσόμαλλο αυτό δέρας

απ' τα λίγα στον πλανήτη

έγινε μεγάλο τέρας.

Με το μυαλό μου Βατερλό

βρήκα χρυσoύ ηλεκτρολύτη

μες στο τοπίο το θολό

στης ποίησης την κοίτη

κάνοντας φίλο τον Ελύτη.

® Δημήτρης