έρωτοτροπίες

Δεν θέλω να ζώ στην ουτοπία
μου αρέσουν τα ξέφωτα τοπία,
Η σκόνη οι αλάνες η ασωτεία
κι η κάθε παιδική μου αμαρτία.
 
Η πραγματικότητα έχει γοητεία
τα όνειρα μου φέρνουνε ναυτία,
Δεν θέλω τα υπέρβαρα φορτία
και δεν γουστάρω την αγυρτεία.

Στην Ζωή, μου αρέσει η θωπεία
και δεν εγκρίνω την μαστροπία,
μα νά' χω έμπειριών νοοτροπία
σαν ένα ταξιδάκι στην Αιθιοπία.
 

Μήτ

Φάσεις.

Μ' ένα ρολόΐ
δώρο από του ερωτά μας τα ανθίσματα
μετράω τις Ζωής μου τα ρινίσματα.

Πάνω στην χλόη
και των λουλουδιών τα παιχνιδίσματα
ξεχνάω της μέρας τ' αφορίσματα.

Μ ένα κομπολόΐ
και των ωδικών πουλιών τα τιτιβίσματα
γιατρεύω της μοίρας τα κατακλίσματα.

Πέρα απ τ' αχολόΐ
τις νύχτες με των άστρων τα φεγγίσματα
αρχινά η ψυχή μου τα φτερουγίσματα.

Και μ' ένα μοιρολόΐ
και του Πέτρου Λούκα τα γυρίσματα
μαγεύω της Ζωής τα πείσματα.

Μήτ

 Καλντέρα

Σήμερα πάλι σε έπαιρνα
τηλέφωνο όλη μέρα
του ήλιου θυγατέρα,
μ'απάντηση δεν έπαιρνα
στο νού υποψίες έσπερνα.

Και την καρδιά μου έγδαρε
ξώφαλτσα μια σφαίρα,
με το μυαλό που φρίκαρε
και γι' άλλη μια μέρα
λάβα η ψυχή καλντέρα.

Πρωΐ Τετάρτης ξύπνησα
κι ήταν μουντή η μέρα
να βγώ έξω ξεκίνησα
να πάρω λίγο αέρα...
στην φύση την μητέρα.

Γιορτή χρωμάτων οι λωτοί
και οι κρίνοι οι καμαρωτοί
μου λέγαν καλήμερα
και ξέχνα είπα τη λέρα
για να χαρώ την μέρα.


Μήτ

 

 Άδοξη εμπειρία.

Με της καρδιάς την πένα γραμμένα 
στιχάκια μ' άγριο πάθος ποτισμένα
και τα αισθήματα μου ξετρελαμένα
που μόνιμη έμπνευση είχαν εσένα.

Λόγους δεν είχα  νά ναι θλιμμένα
μα όμως μια μέρα απ' το πουθενά
τα πρόδωσες κι αυτά μαζί με μένα
έτσι απο τότε τα μισώ παντοτινά.

Ήσουνα μια κυκλοθυμική κοπέλα
μια μέρα άγγελος την άλλη τρέλα
ότι και αν πω πλέον λόγια χαμένα
μια άδοξη εμπειρία ήσουν για μένα.


Μήτ