Τιμής ένεκεν..

Ήσουν ο γηραιότερος

απ' τα παιδιά της πείνας

ποτέ σου δε σε μάγεψαν

τα φώτα της Αθήνας.

Για σένα είμαι περήφανος

γιατί στην βιοπάλη

όσο μπορούσες πάλευες

και σήκωσα κεφάλι.

Μα στης Ζωής το δρόμο

σου λάχε η Αμερική

και για σαράντα χρόνια

μια στο χωριό μια εκεί.

Πέρσι το καλοκαίρι

15 αύγουστο καιρό

σου «στήσανε καρτέρι»

να σύρεις τον χορό.

Και ήταν ο τελευταίος

απ' τις μαρκίζες σου

στα ενενήντα πέντε σου

τιμή στις ρίζες σου.

Μεγάλη η αγάπη σου

ήταν στο πανηγύρι

γιατί ήταν έν' αντάμωμα

της ανθρωπιάς η γύρη.

Μα ήταν το τελευταίο

για την αιώνια λευτεριά

όμως για μένα ήτανε

μιά θανάτου μαχαιριά.

Ναί ήταν το τελευταίο

το αιώνιο ταξίδι σου

απ' το ψεύτικο ντουνιά

νά βρεις το στολίδι σου.

[Η Σουλτάνα ήταν το στολίδι του]

Μήτ

  Νισάφι το «χρυσάφι».

Η ψυχή μου κήπος γεμάτος μ' άνθη

μα συ μου την γέμισες με χίλια δύο άγχη

κι ήλθε ένα βράδυ μπάμ να εκραγεί

και τώρα σα νυχτολούλουδο ψυχοραγεί.

Kαι είπα απο τότε τέρμα οι έρωτες

δεν θα μεθάω με σχέσεις ξενέρωτες.

Είχα μια καρδιά απο μασίφ χρυσό

όμως έσυ την πέταξες μέσα τον Κηφισό

ενώ την έκανες χίλια δυό κομμάτια

το έγκλημα σου ήτανε είκοσ' 4 καράτια...

Νισάφι πια νισάφι τέρμα με τα λάθη,

είναι αμαρτία να πνίγομαι στα πάθη.

Μήτ

𝚮 𝛌έ𝛏𝛈 【Ά】【𝛄】【𝛂】【𝛑】【𝛀】

𝛂𝛒𝛘𝛊𝛎ά 𝛍𝛆 𝛕𝛐 𝚨 & 𝛕𝛆𝛌𝛆𝛊ώ𝛎𝛆𝛊 𝛍𝛆 𝛕𝛐 𝛀.

Είσαι αγάπη που μαγεύει

που σκλαβώνει και γητεύει

με άλλα λόγια με γοητεύει.

Είσαι αγάπη που τρελαίνεις

με πεθαίνεις με ανασταίνεις

και στ' ουράνια με πηγαίνεις.

Είσαι αγάπη σαν τα ξένα

που δεν πάνε στα χαμένα..

τα όσα χρόνια χαρισμένα.

Είσαι άγάπη μεγατόνων

καταπέλτης των δαιμόνων

στούς αιώνες των αιώνων.

Είσ' αυτό που λέν το κάτι

στα μήκη όλα και τα πλάτη

που χτίσε η καρδιά παλάτι.

Μήτσς

Τα μήκη και τα πλάτη~Τα παιδιά απο την Πάτρα.

https://youtu.be/cN4hIyExpmE

 💔 Της Βιογραφίας το φιρμάνι.💔

Ο πατέρας μου που λέγαν Γιάννη

και για τους φίλους του Τζιοβάνι,

Μάρτη γέννηθηκε σ' ένα ντιβάνι

τον μήνα π' αρχινά το ραμαζάνι

σε ένα χαμόσπιτο χωρίς νταβάνι.

Σωστά μεγάλωσε κι όχι τσογλάνι...

τι κι αν δεν γεννήθηκε στη Μάνη

μα στο Γρεβενίτι κοντά στο Χάνι

που έγινε της ζωής του το λιμάνι

σαν απόφασισε να βάλει στεφάνι.

Γύρναγε στης Πίνδου τα ρουμάνια

στους γκρεμούς και στα στεφάνια..

όταν μικρό τον χτύπησε η ορφάνια

όμως η μάνα του αγία σαν Παναγία

τον δίδαξε οτ'η ζωή είναι ἱερουργία.

Έτσι έμαθε να σέβεται να συμπονά

και να μην φερθεί ποτέ του έλεεινά

όσο κι αν κάποιος άδικα τον πονά

κι άν ρουφιάνοι τον στείλαν εξορία

δεν ζήτησε τα ρέστα στην πορεία.

Την τιμή του δεν ξεπούλησε φτηνά

κι ούτε την ψυχή του στό Μαμωνά

και έζησε αυτό που λέμε "αληθινά".

γι' αυτό και η τύχη του χαμογέλασε

κι ο Αρμοστής καλή ζωή τον κέρασε.

Μήτ🆘