Εντροπία.

Tι και αν είσαι ουτοπία
Ζωή εγώ θα σε γλεντώ
γιατί είσαι μια κι ακριβή
στο πέρασμα μου απ τη γη.

Όπως η φύση τα τοπία

και γώ θα σε χρυσοκεντώ
που στολίζουν κάθε αυγή
οι ακτίνες του ήλιου όταν βγεί.

Είναι στην νοοτροπία
τον πόνο να παρακεντώ
κι η ουτοπία κάθε χαραυγή
ανθίζει με μια ωραία συνταγή.


Μητσάρας

 Γρίφος

Πέμπτη Παρασκευή απεργία
το Σάββατο και Κυριακή αργία
Δευτέρα όλοι σε συλλαλητήριο
να ψάχνεις θύμα εξιλαστήριο.

Πρωί πρωί πας στην εκκλησιά
μα ψωμοτύρι έχεις την βρισιά
του Μίκη ακούς ένα εμβατήριο
για Κειμάν νησιά το διαβατήριο.

Τα Σκόπια ύψωσαν κορμοστασιά
οι Τούρκοι θα πάρουν τα νησιά
ενώ οι αγρότες κάθε Φεβρουάριο
στην Εθνική οδό κάνουν σολάριο..

Κι εγώ στα ξένα έχω φλασιά
το ξύπνα καημένη Αναστασιά
δεύρο έξω από το κοιμητήριο
η ελευθερία χτυπάει εγερτήριο...

Μήτσος

Τι να τον κάνω τον ντουνιά - Αναστασιά - Θα φύγω Μάνα.

https://youtu.be/pXzcy9sFaew

  Η αγάπη

Η αγάπη δεν είναι ίωση
πόνους να σε κεράσει
μα εχει ρίζες στην ψυχή
στο απόγειο να φτάσει.

Κι αγάντα θα σου πει
«ατσάλινη έχεις κράση»
κι ειναι το μονο βότανο
λήθη να σε κεράσει...

Ειν αυτή στα δύσκολα
τις πίκρες να δαμάσει
παντα θα ναι μαζί σου
στη λύπη στο γιορτάσι...

Βλαστάρια στην καρδία
συνέχεια θα ανθίζει
με χρώματα ανεξίτηλα
τον κοσμο σου στολίζει...

Αυτά και τόσα άλλα
η αγάπη υπερασπίζει
και μόνο ενας θάνατος
το χρώμα της ξεφτίζει ....

Μήτ

Τρίο Λατρείο feat. Ιουλία Καραπατάκη

https://youtu.be/cL1ZNR5n6-M?list=RD9aREsuNoyN4

Αυτοσαρκασμός

Με το μαλλί τουλούπα...

και ray-ban γυαλί

το ντύσιμο μου σούπα

σαν γίδα παρδαλή

με κουδούνι κι αν λαλεί

κρεμάσα και χαΐμαλί.

Τα πανέμορφά μου νιάτα...

δεν μου τά΄φαγε η γάτα

μα μια νεράΐδα ντροπαλή

απ' την Άπω Άνατολή

που δεν τη χόρταινες λιλί

και υπογάστριο φιλί...

Όλ' αυτά καθώς οδεύω

στα άτιμα τα γεράματα

όσο πίσω άν ταξιδεύω

στα αξέχαστα χαράματα

έτσι έχουν τα πράματα

κι είν' αργά για κλάματα

ΜήτSS

  Δύο σταθμά & δύο μέτρα  

Το κακό χτυπάει άβέρτα

η καρδιά μου μαύρη πέτρα

κι' άρχισε και φυλλομέτρα

του μυαλού τα σούρτα φέρτα.

Σβούρα κάνω το μπεχλέρι

με τ' άριστερό μου χέρι

και στο άλλο ένα ποτήρι

να μην κάνω χαρακίρι.

Κι έτσι φεύγουνε τα χρόνια

μές την φτώχεια και διχόνοια

στης Ζωής το μετερίζι

άλλοι μέλι και άλλοι ρύζι.

Όλα τα είδα στον πλανήτη

απ΄της φτώχειας τον γρανίτη

φιλαργυρία πλεονεξία

καί ο πλούτος μόνη άξία.

Τι τα θές τι τα γυρεύεις

άλλο πια μη το παιδεύεις

κάνε την καρδιά σου πέτρα

όλοι πέρνουμε δύο μέτρα.

Άπ' του Μήτ () τη φαρέτρα.

  Άχανές με Νές

Μεσάνυχτα Δευτέρας

οι ελπίδες μου κενές

στο στόμα ένα τσιγάρο

παρέα μου ένας Νές.

Χάθηκε κι πανσέληνος

έχει έκλειψη σελήνης

κι έλαμψε στα σκοτεινά

το είδωλο εκείνης.

Σιγοβράζει η ψυχή μου

σαν ηφαίστειου καλντέρα

λιγάκι πρίν να εκραγεί

και γίνει η νύχτα μέρα.

Ό,τι αγνοεί το βλέμμα

το κερδίζει το Αχανές,

έτσι ταξίδεψα και γω

σε χαράδρες έρζιανές...

Και έφτασα στο τέρμα

ούτε βήμα παραπέρα

και δώ τα βρήκα έρμα

στου χάους τη ριβιέρα...

Μήτss.