Νότες Μοναξιάς

Αρχίζει να κουρδίζει νότες

η μοναξιά σου ένα βράδυ

και σκαρώνει ένα τραγούδι

όπως κάνει και η αγάπη

που ανθίζει σαν λουλούδι.

Κάποτε όμως κι η αγάπη

είναι ψέμμα κι αυταπάτη

της καρδιάς παραφωνία

σαν τ' Αισχύλου τραγωδία

στην Ζωή μια παρωδία.

Τότε μόνος όταν μείνεις

το τραγούδι αυτό θα γίνει

της ψυχή σου η μυρσίνη

με τ' ουΐσκι που θα πίνεις...

τον πόνο σου ν' απαλύνει.

® Δημήτρης