Χρυσού Ήλεκτρολύτης

Οι παρορμήσεις σ' έκαναν τρελό

και τα πάθη σου αλήτη

και γώ που' σ' είχα για άγγελο

πολύ άργα ανακάλυψα

τον θήτη λωποδύτη.

Ήσουν το παιδί με το χαμόγελο

και μια έλξη από μαγνήτη

γι΄αυτό σε' είχα αρχάγγελο

της καρδιάς μου ισοβίτη

μα σύ μού καψες το σπίτι.

Κι από φίλος εραστής πατέρας

με την στόφα Ανατολίτη

το χρυσόμαλλο αυτό δέρας

απ' τα λίγα στον πλανήτη

έγινε μεγάλο τέρας.

Με το μυαλό μου Βατερλό

βρήκα χρυσoύ ηλεκτρολύτη

μες στο τοπίο το θολό

στης ποίησης την κοίτη

κάνοντας φίλο τον Ελύτη.

® Δημήτρης