Τιμής ένεκεν..

Ήσουν ο γηραιότερος

απ' τα παιδιά της πείνας

ποτέ σου δε σε μάγεψαν

τα φώτα της Αθήνας.

Για σένα είμαι περήφανος

γιατί στην βιοπάλη

όσο μπορούσες πάλευες

και σήκωσα κεφάλι.

Μα στης Ζωής το δρόμο

σου λάχε η Αμερική

και για σαράντα χρόνια

μια στο χωριό μια εκεί.

Πέρσι το καλοκαίρι

15 αύγουστο καιρό

σου «στήσανε καρτέρι»

να σύρεις τον χορό.

Και ήταν ο τελευταίος

απ' τις μαρκίζες σου

στα ενενήντα πέντε σου

τιμή στις ρίζες σου.

Μεγάλη η αγάπη σου

ήταν στο πανηγύρι

γιατί ήταν έν' αντάμωμα

της ανθρωπιάς η γύρη.

Μα ήταν το τελευταίο

για την αιώνια λευτεριά

όμως για μένα ήτανε

μιά θανάτου μαχαιριά.

Ναί ήταν το τελευταίο

το αιώνιο ταξίδι σου

απ' το ψεύτικο ντουνιά

νά βρεις το στολίδι σου.

[Η Σουλτάνα ήταν το στολίδι του]

Μήτ