Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

άχνα~λάγνα..πιράνχα 🐊

Μια καρδιά χαράς μητρόπολη
συ την κατάντησες νεκρόπολη.

Κι η μοναξιά σαν μια πιράνχα
άγρια μου μασάει τα σπλάχνα.

Ορφανή ψυχή σαν νυχτοπούλι
σφαδάζει ο πόνος στο μεδούλι.

Μα όμως εγώ δεν βγάζω άχνα
τρελός στη ματιά σου τη λάγνα.

Ζωή μου στα νύχια του χάρου
η ελπίδα το Σάββατο Λαζάρου.

Μήτ~SOS

Δεν υπάρχουν σχόλια: