"Γκούλαγκ"

Κι άν η Ζωή ζορίζεται

και η μοίρα ειν' σκληρό καρύδι

Το ταξίδι συνεχίζεται,

ας μας ποτίζουν χολή και ξύδι.

Κι αν λές για όλα ευθύνεται,

το Γκουλάγκ αρχιπέλαγος

στο τέλος το δάκρυ μας γίνεται

ένα καταγάλανο πέλαγος.

Κι ενώ σβήνουν τα μεράκια μας

μ' ένα ρεφρέν του Καζαντζίδη....

Να έλπίζεις στα παιδάκια μας

μην μαγαρίζεις το παιχνίδι.

Μήτ

https://www.youtube.com/watch?v=VsJqwh3wZZw

  Μαυρίλα

Συννέφιασε γύρω μαυρίλα

τσατίλα ανατριχίλα....

αισθήματα ποικίλα.

Μα της καρδιάς τα φύλλα

τα κερνάω μια Τεκίλα

και σβήνω την πικρίλα.

Φθινοπωρινή μπαλάντα

παίζει της καρδιάς η μπάντα

έμεινα χωρίς εξάντα.

Μα η ψυχή μου λέει αγάντα

στα εποχικά συμβάντα

έτσι αψηφώ τα πάντα.

Μήτ

Θέμης Αδαμαντίδης - Φθινοπωρινή Αγάπη.

https://youtu.be/fddCWSr-sSQ

🌿 Ξάπλωσα.🌿

  

Ξάπλωσα στις παπαρούνας τ' αγροτεμάχια
ανάμεσα στίς μαργαρίτες και στα στάχια
και όπως με τύλιξανε τα όμορφά τους άνθη
ώς εκ θαύματος σβήσαν όλα μου τα άγχη.

Ξάπλωσα έπάνω στο καταπράσινο χαλί της
και γύρο οι φτέρες φρόντιζαν την στολή της
τ' άγρια βατόμουρα μέ χρώματα του πάθους
και της μέθης τ' άρωμα απ' τους γαλάνθους.

Μήτ🆘

 Ύαινα

Της καρδιάς σου φυσιοδίφης έγινα

κι είδα μέσα της έκρυβε μια "ύαινα".

Θά ναι ψέμα αν πώ οτι το περίμενα

δεν το γράφει η καρδιά στα κείμενα

Και έτσι πήγα Αίγινα κι έγινα δύτης

πρίν γίνεις της καρδιάς μου ο θύτης.

Και της ιερής Ζωής μου αγιογδύτης...

κι όλων των ονείρων μου η πυρίτης.

Μητσάρας!

 Το καπηλειό

Κι απόψε στου νου τον αργαλιό
τα νηματά του είναι καμμένα..

Νήματα που είχα μέσα στο γυλιό
να υφάνω τα χρόνια τα χαμένα.

Και τρύπωσα σε ενα καπηλειό
μπας μεθύσω τ' απωθημένα.

Τυπωμένα σ' έναν χάρτη παλιό
γεμάτο απο ναυάγια θαμμένα...


Μήτ

Τεμπελόσκυλο.

Γράφω ωδή στην τεμπελιά

με μια ευχή και δυό φιλιά

σκλάβο να μην σε έχουν

και το λαιμό σου με θηλιά.

Άραξε κάτω απ' την φτελιά

η αν θέλεις από μια ελιά

άσε τους "τρελούς" να τρέχουν

να προλάβουν τη δουλειά.

Ούτε σου αξίζει η αντηλιά

η και να ζεις σαν τα σκυλιά

μόνιμα να σε ελέγχουν

και σκλαβάκι να σε έχουν.

Βρες το χρόνο όπως παλιά

να σκαρφαλώσεις στην μηλιά

να παίξεις με τους φίλους

σε κάποια ωραία ακρογιαλιά.

Να έχεις χαρούμενη λαλιά

όπως τα ωδικά πουλιά

και ν' ακούς τους γρύλλους

στης νύχτας μες την σιγαλιά.

Μήτ

ο Ιούδας.

 

Χθές βράδυ μ' απαρνήθηκε

όπως ο Ιούδας τον Χριστό

με κάποιαν άλλη μπλέχτηκε

όμοιωμά του είναι φτυστό.

Μα εγώ εκεί ακόμη, δεν λέω για να πειστώ

παγιδευμένη στης καρδιά του μέσα τον ιστό.

Καν δεν με λυπήθηκε

πού να το φανταστώ

μες το σκοτάδι χάθηκε

πως να τον σεβαστώ.

Ζωή πού γίνε σε μια βραδιά...το τρίγωνο Βερμούδων

και τώρα ψάχνω την καρδιά σε χώρα των εσκούδων.

Mήτ