Το βιβλίο της Ζωής...

Γαλήνια νύχτα ήτανε

μέσα περίπου Αύγουστος

γύρο στα μεσάνυχτα

ο ύπνος ήταν άγνωστος.

Άνοιξα ένα βιβλίο μου

εκείνο της ψυχής μου

ψάχνοντας να θυμηθώ.

σελίδες της Ζωής μου..

Πολλές σελίδες ήτανε

μαύρες και λερωμένες

και άλλες ανεξίτηλα

με αίμα ήταν βαμμένες.

Κάτι σελίδες έγραφαν

για πίκρες κι αγωνίες

δεκάδες πάλι θύμιζαν

ερωτικές κηδείες.

Ήταν βιβλίο άχαρο

και καταρρακωμένο

μα είχε μιά σελίδα του

μέσα κάτι κρυμμένο.

Μια σελίδα αλλιώτικη

που λάμπε σα διαμάντι

ο τίτλος έγραφε "ΨΥΧΗ",

η «κόλαση του Δάντη».

Λίγο πιο κάτω έγραφε

στην γή ζήσε τις "μέρες"

και όχι σαν τον Ίκαρο

να πιάσεις τους αιθέρες..

Που φόρεσε το ΕΓΩ του

στα κέρινα φτερά του

χωρίς κινδύνου σεβασμό

να ντύσει τα ονειρά του.

Το ξέρω εσύ διαφέρεις.

μα γω θάμαι σαφής

δεν θάμαι η πυξίδα σου

όταν εσύ χαθείς...

Μήτ

 

Ο Έλληνας ξένος

Έρχεται η Δευτέρα με χίλιες δυό φοβέρες

Με την απουσία του ήλιου αρχίζει το πρωΐ

Ψεύτικα χαμόγελα και κρύες καλημέρες

Όταν απ' το ασανσέρ βγαίνω μέσα στη βοή.

Απ’ την αγκαλιά σου ξανά στις άδειες μέρες

Ξανά σ' αυτό το τίποτα που μοιάζει με Ζωή

Και ότι με χτυπάει το χτυπώ με σφαίρες

Μήπως το κουράσω και έτσι εκτονωθεί.

Έκλεισα την πόρτα και είμαι ήδη χαμένος

μ όλα τα λεφτά μου σε φόρους στη στιγμή

Κι έμεινα μονάχος μου ο Έλληνας ο ξένος

Σαν σε μια ταινία που ορίζουν οι λυγμοί...

Κάνω μια στάση το κόλπο αυτό θα πιάσει

Μες στην αγκαλιά σου στο γνωστό νησί

Μόνο η αγάπη σου μου δίνει ότι έχω χάσει

Κι όχι του Θεού οι εντολές στο Μωΰσή...

Μήτ

 κόμπρα

Μέρες γεμάτες στρές

κι οι νύχτες μου οικτρές

πίστευα είσαι ντόμπρα

μα εσυ ήσουνα κόμπρα

Και κατάντησα πότης

εγώ πού μουν ιππότης

και "πίνω τον κώλο μου"

να μεθώ τον θόλο μου.

Σαν Ναπάλμ βόμβες

οι τόσες διαστροφές,

Και πίνω μπόμπες

και παίρνω στροφές.

Οι γόπες εκατόμβες

κατράμι ο καφές....

ανοίχτε κατακόμβες

έχω προδιαγραφές...

Και πίνω μπόμπες

για να ξεχνώ το χθές,

μην λές γίναμε ρόμπες

αφού μόνο εσύ φταίς...

Μήτ η "φεφές" ο πραγματογνώμον.

Και "πίνω τον κώλο μου"

να μεθώ τον θόλο μου...

Και κατάντησα πότης

να ξεχνώ τον δικό της.

 

Μπράβο σου

Μπράβο σου ρε συ μάγκα

απο μικρός συνέλαβες

Το νόημα της Ζωής,.

όπως να μην γίνεις

ένα ζόμπι υπακοής

η να τρέχεις σαν Κουάγκα.

Tης ευτυχίας η Σάγκα

δεν ειν' τα φράγκα

ουτ' υλικές απολαβές

αλλά νάσαι ελεύθερος

ας ζείς σε μια παράγκα

είν' βρε ματσαράγκα.

Να γουστάρεις τα πάντα

όπως γιόγκα και σάμπα

να φοράς τουρκουάζ τιράντα

κι όταν έλθουν οι στραβές

να λες ειμαι τυχερός που...

δεν μ' έφαγε η μαρμάγκα.

Μήτ

Κλαίω με τον Κλέων.

Καύσων στο κλεινόν το άστυ
πιάστειν έποχη και βράστη
και όποιον με αυτή ηράσθη
την ζωή του καταράστει...

Τέτοια καλοκαίρια χέστα
το Μακεδονικο την Πρέσπα
καί μαζί την όποια φιέστα...
με τον εαυτό σου βρέστα.

Φούρνος καυτός τα τούβλα
ψήνεται τραγί στην σούβλα
ζαμάνφου και πάνω τούρλα
κόκκινο χτυπάει η μούρλα.

Τα ταμπού χτυπάν ταμπούρλα
8 μποφόρ φυσάει η μπούρδα..
τίγκαρε η Αθήνα, βούρλα...
δεν μας σώνει ούτε η UNRA...

Πιάστην "την κυράτσα" δέστη
ντίρλα ντά μέσα στήν ζέστη
και ασκαρδαμυκτί τουτέστι
μου' εύχεται Χριστός Ανέστη...


ΜήτSS