Άνήμερα Πρωτοχρονιάς
Οι πεινασμένες μου φοβέρες
έχουν τη γεύση του κρασιού
κι εσύ το χρώμα κερασιού
καθώς κυλούν αργά οι μέρες.
Μου φέρνει ζάλη και ναυτία
αυτό το φώς της σκοτεινιάς
Άνήμερα Πρωτοχρονιάς
τα κέντρα δίχως πελατεία.
Πέρασε ο χρόνος σαν μολύβι
που το ‘σβησε κάποιο παιδί
μ' άραγε αύριο τι θα δεί
που όλα το σύννεφο τα κρύβει.
Εκεί στην άκρη της ερήμου
θα βρεί νερό ο ασκητής
κι εγώ απόμεινα ληστής
που λήστεψα όλη τη ζωή μου.
Κοιμήθηκα πάνω στην πέτρα
και στου αρχαγγέλου το φτερό
έχει στερέψει το νερό
γεμάτη σφάλματα η φαρέτρα.
Περπάτησα αποκομμένος
απ’ του φιλιού σου την πηγή
τώρα πατώ μια στέρεα γη
μα όμως ξυπνάω ματωμένος.
Μήτ
