Στα Μάταλα. Στα Μάταλα στις Κρήτης τις σπηλιές
των Χίπιδων που ήταν οι φωλιές
Της θάλασσας ο αχός και το σκοτάδι
θάβουν τη λύπη βαθειά στον Άδη.
Με τις σαγήνης τις μονοκονδυλιές
της λύρας ο αρμός στο αυτί ένα χάδι
Παρέα τους μαζί οι δροσοσταλιές
αποκοιμίζουν τα μεράκια κάθε βράδι.
Στα Μάταλα σαν κρόταλα Βυζαντινά
το κύμα σκάει στα βότσαλα θρηνά
Με ξετινάζει της ψυχής το παραγάδι
και αισθάνομαι πολύτιμο πετράδι.
Μήτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου