Η κραυγή μου,

Ξεκίνησαν κάπου στο Γρεβενίτι

στην γκογκάνια σε μια κρύπτη

οι ρίμες μου να στήσουν σπίτι

αθόρυβα χωρίς ν' ανοίξει μύτη.

Όμως δεν είχαν την ίδια τύχη

όπως αυτή ενός Άραβα σεΐχη,

άλλα την μοίρα ενός κομήτη ...

κει στου σύμπαντος μια κοίτη.

Και κάποιου γέροντα ερημίτη

που τριγυρνά σαν το τερμίτη,

και χοροπηδάν σαν καουτσούκ..

σε μαύρες τρύπες τσούκ τσούκ.

Κι εκεί ο άρχων του υπερπέραν

τους υποδέχεται καλήν εσπέραν.

Μήτ ο ρεζίλης.

Στίχος είναι η κραυγή μου,

αλλά και ο τρόπος που έχω να κρατώ

σημειώσεις πάνω στις ψηφιακές πλέον,

χαρτοπετσέτες, αυτού του σκυλάδικου

που λέγεται Κόσμος.