Νισάφι το «χρυσάφι».
Η ψυχή μου κήπος γεμάτος μ' άνθη
μα συ μου την γέμισες με χίλια δύο άγχη
κι ήλθε ένα βράδυ μπάμ να εκραγεί
Kαι είπα απο τότε τέρμα οι έρωτες
δεν θα μεθάω με σχέσεις ξενέρωτες.
Είχα μια καρδιά απο μασίφ χρυσό
όμως έσυ την πέταξες μέσα τον Κηφισό
ενώ την έκανες χίλια δυό κομμάτια
το έγκλημα σου ήτανε είκοσ' 4 καράτια...
Νισάφι πια νισάφι τέρμα με τα λάθη,
είναι αμαρτία να πνίγομαι στα πάθη.
Μήτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου