Γιά' κείνηΔρόμο παίρνω δρόμο αφήνω
απ' τη Γιούτα ως το Δουβλίνο
και ποτάμια δάκρυα χύνω
γιατί απ' της Ζωής μου κρίνο
θρήνος μοιρολόΐ με κλαρίνο...
Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω
τη Ζωή κερνώ τη μοίρα πίνω,
και στου μυαλού το μικρό κενό
σε μια γωνίτσα έχω κλεισμένο
τον έρωτά μας βαλσαμωμένο.
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
ένα απόγευμα τ' Άπρίλη φίνο,
και απ' την φύση νέκταρ πίνω
χορεύοντας σαν έναν άρλεκίνο
την πίκρα μου για να απαλύνω.
Μήτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου