Στην υπόγα
Οσο υπάρχεις...
Ρίξε βουτιά μες την υπόγα...
στο ρεμπετάδικο χρυσή πιρόγα
ν' ανάψεις του έρωτα τη φλόγα
και την Ζωή εύλογα.
Και βόλταρε ως τόν καφενέ
που η φτώχεια τα πίνει ρεφενέ
ν' αλείψεις τις πληγές μ' οξυζενέ
του κόσμου του μπινέ.
Κι έπειτα έλα στον όντα
κάθισε δίπλα μου πολύ κοντά
και νιώσε πως η καρδιά βροντά
να σου γιάνω τον σεβντά.
Μήτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου