☆ T' αψέντι ☆

Πάλι άπόψε το φεγγάρι μοιάζει

κομμένο σαν μια φέτα από λεμόνι

σε ψάχνω στα σφηνάκια της τεκίλας

μα εσύ μεθάς στ' Αιγαίου το μπαλκόνι.

Στο νού μου ένα κύμα ανατριχίλας

άγρια με χτυπά ενώ τα πίνω μόνη

με τον καημό μου να λαμπαδιάζει

σαν το κορμί σου στο σατέν σεντόνι.

Μικρή η νύχτα, πως να με χωρέσει

γυρεύω των χειλιών σου το περβάζι

να πιώ από τ' αψέντι που μ' αρέσει

πιρόγα η καρδιά μου που βουλιάζει.

Ξυπνώ μ' ένα τσιγάρο μες στο χέρι

το ποτηράκι μέσ΄τα μάτια με κοιτάζει

πόσο μου λείπεις μόνο αυτό το ξέρει...

Απ' το πρωΐ μια γεμίζει τρείς αδειάζει.

® Δημήτρης

*´¨)
¸.•´¸.•*´¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•` ¤ Δημήτρης Βουγανης
Σαλτ Λεικ Σιτυ, USA
Έτος 2015.

Στην Ιστοσελίδα είναι κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα της DVCC.