☆✿⊱╮ Καφενές ✿⊱☆

Θολό απ' τα χνώτα ειν' το τζάμι
πυκνός καπνός ένα ντουμάνι
κι οι άνδρες μπουλούκι καραβάνι
δυό πεταλούδες στο νταβάνι.
------
Κοιτάζω απ'το τζάμι στα κρυφά
ένας σκυφτός καφέ ρουφά
άλλος πηρε την σόμπα αγκαλιά
δύο παραδίπλα χωρίς μιλιά.
------
Βλέπω σκιές κάτω από το Lux [Λάμπα φωτισμού]
ακούω μόνο την λέξη Μπρούκς
άλλοι σκυμμένοι άλλοι σιωπούν
δεν θέλουν ίσως τα ίδια να πούν.
-----
Ρωτάω μια μέρα τον πατέρα
θέλω μαζί σου να ρθώ κει πέρα
της λησμονιάς μου είναι λημέρι
είσαι μικρός εσύ για τέτοια μέρη.
-----
Τώρα τα μάτια μου θολώνουν
άνδρας να γίνω αγχωνόμουν
θυμάμαι το τζάμι ονειρευόμουν
λάθος μου ήταν που βιαζόμουν.
-----
Άλλαξαν φίλε μου οι εποχές
τα καφενεία ήτανε οι φωλιές
για πονεμένες κι αγνές ψυχές
και στέκια τα βάσανα να λές
και όχι να πέφτουν πιστολιές.

® Δημήτρης

*´¨)
¸.•´¸.•*´¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•` ¤ Δημήτρης Βουγανης
Salt Lake City, 2013 

Πιτσιρικάδες που δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα,

και κοιτούσαμε εξω απ το τζάμι κρυφά.